دید کلی

دلایل نزدیک بینی

انواع نزدیک بینی

نزدیک بینی انحنایی

نزدیک بینی ضریبی

نزدیک بینی موقعیتی

علائم نزدیک بینی

• اولین و مهمترین علامت نزدیک بینی کاهش بینایی در نگاه دور می‌باشد. افراد نزدیک بین بر حسب مقدار نزدیک بینی خود دچار کاهش بینایی می‌شوند. این افراد در بینایی نزدیک خود تقریبا مشکلی ندارند، البته اگر مقدار آن کم باشد.
  
• علامت دیگر نزدیک بینی تنگ کردن شکاف پلکی و یا جمع کردن پلکها می‌باشد. با این کار نزدیک بینها می‌توانند اندکی بینایی خود را بهبود بخشند.
  
• از علائم دیگر نزدیک بینی ، فوتوفوبیا (ترس از نور) می‌باشد. این علامت بیشتر به علت گشاد بودن مردمک افراد نزدیک بین می‌باشد. دید در شب برای همه یکسان است، اما در مورد نزدیک بینها دید در شب اندکی کاهش می‌یابد.
  
• علائم دیگر نزدیک بینی بر روی شبکیه چشم ایجاد می‌گردد که در معاینات افتالموسکوپیک قابل مشاهده است. از جمله کشیدگی پرده شبکیه ، شبکیه پوست ببری ، بزرگ شدن اپتیک دیسک و ایجاد قوس نزدیک بینی.

پیشگیری از بروز نزدیک بینی

• از کار طولانی با فاصله کم بخصوص در شرایط نامساعد محیطی پرهیز شود.
• تشویق به انجام کارهای عملی که نیاز به مطالعه مستمر نداشته باشد.
• تشویق شخص به فعالیتهای ورزشی شدید فاقد خشونت.
• تجویز تغذیه دوره‌ای با مواد ویتامین دار مانند کارتن و مواد ضد سیانوزی برای افزایش حساسیت شبکیه.
• کنترل دوره‌ای رشد تا پایان مرحله بلوغ.
• در اولین موقعیت توصیه بر بکار گیری عدسیهای تماس‌دار است. این راه کار از محاسن متعدد و مهمی برخوردار است.

تصحیح عیب انکساری

• برای کودک و فرد بالغ باید کامل باشد، بخصوص و بدون استثنا باید بصورت مستمر از عینک استفاده شود.
  
• برای شخص بالغ: تجویز همواره یک راه حل میانی است، در اصل نوعی ایجاد تعادل بین نیازهای روزمره زندگی است که نیازمند تیزبینی بهینه می‌باشند (مثل رانندگی در شب).

نزدیک بینی شدید

ضخامت بارز لبه

وزن بیش از اندازه

عیوب ظاهری

چند راه حل فنی برای رفع موارد بالا

• استفاده از شیشه هایی با ضریب شکست بالا: مثلا شیشه‌هایی از نوع تیتانییوم یا لانتونیوم که هر دو از نوع فلینت سنگین می‌باشد. قادر به کاهش انحنا و ضخامت لبه می‌باشد ولی معایب این عدسیها افزایش اجتناب ناپذیری بازتاب و پخش رنگ است که موجب تشکیل هاله‌های قزح سان می‌شود.
  
• عدسیهای غیر کروی: این نوع عدسیها از هندسه خاصی برخوردارند، به این ترتیب که در یکی از سطوح انحنا ثابت نبوده و مقطع آن از نوع مخروطی دورانی بیضوی ، هذلولی و سهمی می‌باشد.

درمان نزدیک بینی

• عینک: برای اصلاح دید افراد نزدیک بین از عدسی واگرا استفاده می‌شود، زیرا در نزدیک بینی توان عدسی چشم که از نوع همگرا است، از چشم سالم بیشتر بوده، لذا فاصله کانونی آن کمتر از فاصله کانونی چشم سالم است. پس تصویر اجسام واقع در فاصله دور جلوی شبکیه ، داخل کره چشم ، تشکیل می‌شود. چون توان عدسی واگرا منفی است، پس نمره عینک شخص نزدیک بین که همان توان عدسی است، منفی خواهد بود. همچنین چشم افرادی که نزدیک بین هستند، از پشت عینک ریز دیده می‌شود.
  
• لنز : استفاده از لنز بجای عینک علاوه بر اینکه سبب زیبایی می‌شود، مانع از افزایش نزدیک بینی می‌گردد. البته این مقدار زیاد نیست و بسیار جزئی است.

• جراحی لیزری: جراحی لیزری بعد از سن 20 سالگی ممکن است، چون تغییرات نزدیک بینی مربوط به سن تثبیت شده است و برای نزدیک بینیهای متوسط (6 تا 10 دیوپتر) و شدید (بیشتر از 10 دیوپتر) بکار می‌رود.

دوربینی چشم

دید کلی

انواع دوربینی و علت آن

دوربینی ساده

دوربینی پاتولوژیک

دوربینی Fanctional

علائم دوربینی

درمان دوربینی

1. عینک: برای اصلاح دید افراد دوربین از عدسی همگرا استفاده می‌شود، زیرا توان چشم افراد دوربین از چشم سالم کمتر است. لذا فاصله کانونی عدسی چشم دوربین بیشتر از چشم سالم بوده و تصویر اجسام پشت شبکیه می‌افتد. نمره عینک افراد دوربین که همان توان عدسی همگرا است، مثبت است و چشم افرادی از پشت عینک درشت دیده می‌شود.
   
2. لنز: یک وسیله اپتیکی برای بر طرف کردن ضعفی چشم است و اولین بار در سال 1887 با استفاده از لایه نازک شیشه شفاف برای محافظت از قرنیه چشم پیشنهاد شد. لنز معادل عینک است و مزایایی نسبت به عینک دارد. چرا که برخی مواقع تصحیح آستیگماتیسم نامنظم با عینک ممکن نیست. یا اینکه چون لنز با چشم حرکت می‌کند مانع ایجاد آستیگماتیسم مایل می‌گردد و از نظر زیبایی هم بسیار رضایت بخش است.
   
3. جراحی: در این روش اپی‌تلیوم قرنیه برداشته می‌شود و بعد از اعمال انرژی لیزر دوباره سرجای خودش گذاشته می‌شود.

                                    

دید کلی

چشمان برخی کودکان ، با آنکه سالم به نظر می‌رسند اما از سلامتی و دید کافی برخوردار نیستند. رشد و تکامل مرکز بینایی در مغز از دوران جنینی تا حدود ده سالگی ادامه دارد، اما حداکثر سرعت رشد آن تا سه سالگی است. نتیجه تکامل دستگاه بینایی ، در این دوران ، دید واضح و کامل است. در این مدت ، بخصوص در سه سال اول زندگی ، هر عاملی که باعث اشکال دید ، در یک یا هر دو چشم کودک شود، رشد و تکامل دستگاه بینایی را متوقف می‌سازد و در نتیجه باعث کاهش میزان بینایی طفل می‌شود. معنی این سخن آن است که امکان دارد چشمی را که از نظر ظاهر کاملا طبیعی است از بینایی کامل و طبیعی برخوردار نباشد.

در صورتی که اشکال دید کودک ، قبل از پنج سالگی درمان شود، حتی اگر چشم در این مدت تنبل شده باشد با درمان ، بینایی کامل بدست می‌آید. پس از پنج سالگی ، هر چه درمان چشم تنبل بیشتر به عقب بیافتد، احتمال بدست آوردن بینایی کامل کمتر می‌شود. بطوری که پس از هفت تا ده سالگی ، درمان هیچ تاثیری در بینایی نخواهد داشت.

شرح بیماری

آمبلیوپی نوعی کاهش بینایی است که در آن نمی‌توان در چشم و یا در راههای عصبی بینایی هیچگونه عیب ارگانیک (ساختمانی) واضحی برای آن یافت ودر واقع از مواردی است که نه مریض چیزی می‌بیند و نه دکتر در چشم مریض چیزی می‌بیند از نقطه نظر بالینی زمانی تشخیص آمبلیوپی مسجل می‌گردد که حتی با بهترین تصحیح انکساری نیز نتوان ، دید بیمار را افزایش داد و در روی تابلوی اسنلن حداقل دو ردیف اختلاف دید وجود داشته باشد. در اینجا می‌توانیم بگوییم چشمی که دید کمتری دارد دچار آمبلیوپی است با شرط اینکه در ته چشم نیز نتوان هیچگونه ضایعه ارگانیکی که مسئول کاهش بینایی باشد، یافت نمود. 

 

 

                             

علائم تنبلی چشم

این اختلال معمولاً در سنین زیر 6 سال ایجاد شده و اغلب توسط والدین ، معلمان و یا پزشک کشف می‌شود. در سنینی که کودک قادر به بیان مشکلات خود می‌باشد ممکن است از ضعف بینایی ، خستگی چشم و یا سردرد شکایت داشته باشد. اما در اغلب موارد کودک شکایتی ندارد و ممکن است علایم بیماریهای مسبب تنبلی چشم نظیر انحراف چشم و کدورتهای مسیر بینایی مثل آب مروارید و کدورت قرنیه منجر به تشخیص شوند. ولی زمانی که تنبلی چشم ناشی از عیوب انکساری باشد تشخیص آن مشکل است زیرا کودکان به راحتی توسط چشم دیگر می‌بینند و کمبود دید در چشم بیمار را جبران می‌کنند. به همین دلیل والدین و معلمان باید به وضعیت دید کودکان توجه ویژه‌ای داشته باشند.

 

                                           

 

عوامل ایجاد کننده تنبلی چشم

• در نزدیک بینی ، دوربینی و آستیگماتیسم ، اگر دید هر دو چشم بسیار کم باشد، هر دو چشم و اگر تفاوت بین آنها زیاد باشد، چشم ضعیفتر نمی‌تواند تصویر واضحی از اشیاء دریافت کند و دچار تنبلی می‌شود. لوچی یا انحراف چشم نیز می‌تواند باعث دو بینی شده در نتیجه تصویر واضحی روی شبکیه تشکیل نشود. بدین ترتیب مغز بتدریج برای حذف دو بینی ، تصویر چشم منحرف را حذف کرده و تنبلی چشم ایجاد خواهد شد.

• کودکان کم سن و سال ، با مشاهده و درک اشیاء نزدیک ، بیش از اشیاء دور سر و کار دارند. اگر یک چشم نزدیک بین و دیگری دوربین باشد، کودک چشم نزدیک بین را برای بینایی ترجیح می‌دهد، بنابرین چشم دوربین مورد استفاده قرار می‌گیرد و تنبلی پیدا می‌کند. این نوع اختلال اصطلاحا آنیزومتروپی نام دارد. حالت اخیر حتی ممکن است باعث تنبلی هر دو چشم شود.

• اشکالات مادرزادی در ساختمان چشم ، مانند آب مروارید و پایین افتادگی پلک باعث می‌شود که چشم نتواند تصویر واضحی از اشیاء دریافت کند و بتدریج دچار تنبلی شود. در مورد کاتاراکت بهترین درمان عمل جراحی است که اگر پس از تولد تا سه ماهگی هرچه سریعتر صورت بگیرد، نتیجه بهتری خواهد داشت. اما پس از سه ماهگی نتیجه چندان رضایت بخش نخواهد بود.

پیشگیری

تنبلی چشم نوعی اختلال بینایی است که اگر به موقع تشخیص داده و درمان نشود، فرد را از یک چشم بسیار کم بینا یا نابینا می‌کند و با تشخیص به موقع ، به راحتی و کاملا قابل درمان است. اما تنها راه پیشگیری از تنبلی چشم تشخیص بموقع عوامل ایجاد کننده آن است و چون بسیاری از این عوامل برای خانواده‌ها ناشناخته است، چشم همه کودکان باید حداقل سه بار قبل از دبستان در زمانهای مختلف معاینه شود. همچنین اگر کودکی انحراف چشم دارد، والدین باید به محض تشخیص ، او را نزد متخصص برده و تحت درمان قرار دهند.

درمان

درمان تنبلی چشم معمولاً بصورت بستن چشم سالم و وادار کردن مغز به دیدن با چشم تنبل است. این درمان ممکن است هفته‌ها و یا حتی ماهها طول بکشد که البته چشم سالم باید به تناوب باز شود. در مواردی که تنبلی ناشی از عیوب انکساری است تجویز عینک یا لنز سبب وضوح تصویر در چشم معیوب و درمان تنبلی خواهد شد. مواردی نیز که تنبلی ناشی از انحراف چشم است با جراحی و اصلاح انحراف قابل درمان است. نکته‌ای که باید به آن توجه داشت این است که مسیرهای بینایی تا سنین 8 تا 10 سالگی تکامل می‌یابند و درمان تنبلی چشم بعد از این سنین امکان پذیر نیست. بنابراین در صورتیکه چشم تنبل در سنین پایین درمان نشود بعد از سن 10 سالگی در اکثر موارد هیچ درمانی نخواهد داشت و ممکن است منجر به از دست رفتن شدید دید در یک چشم شود.

• گاهی اوقات مدت درمات چند سال است. در این صورت والدین طفل باید استقامت ، پشتکار و حوصله لازم را داشته باشند و از رفت و آمد نزد متخصص و سایر مشکلات جنبی آن خسته نشوند.
• اگر متخصص توصیه کرد چشم کودک را ببندید، طبق دستور او عمل کنید و چشم کودک را کمتر یا بیشتر از زمان تعیین شده نبندید.
• در صورت تشخیص تنبلی چشم ، حتما تا پایان ده سالگی پیگیر وضعیت بینایی و تغییرات عیوب انکساری کودک باشید.
• برای جلوگیری از تنبلی چشم، کودک باید بعد از تولد در زایشگاه توسط متخصص کودکان و در سنین 3 تا 4 ماهگی و 2 تا 3سالگی توسط چشم پزشک معای
  

  نظرات شما عزیزان:

  نام :

  آدرس ایمیل:

  وب سایت/بلاگ :

  متن پیام:

  نظر خصوصی

   کد را وارد نمایید:

  

   

   

   

  عکس شما

  آپلود عکس دلخواه: