پروژه "هارپ "، جایگزین زمینی طرح «جنگ ستارگان»، به واسطه قدرت های متعدد و خارق العاده ای كه پدید می آورد، «سلاح نهایی» آمریكا محسوب می گردد. با «هارپ»، ارتش آمریكا قادر خواهد بود طرح «جنگ ستارگان» خود را در شكلی اقتصادی تر، اما بسیار خطرناكتر، از سر بگیرد، با این تفاوت كه این بار طرح برروی كره زمین انجام می پذیرد.
 

جنگ امواج؟!
تمامی تكنولوژی به كاررفته در «هارپ» برپایه نشانه روی مجموعه ای از امواج بلند به سمت یونوسفر، و سپس مشاهده نتیجه آن استوار است. پیامد بمباران منطقه ای مشخص از یونوسفر به كمك امواج بلند، ایجاد آینه مجازی عظیمی است كه همانند یك آنتن عمل می كند. این آنتن مجازی فركانس هایی بسیار كوتاه رابه زمین ارسال می دارد. برای تصویر بهتر عمل صورت گرفته، می توان گفت كه علاوه بر آنتن مجازی كه بدین شكل در آسمان پدید آمده است، نوعی «مایكروفر» عظیم در بخشی مشخص از یونوسفر به وجود می آوریم. و وای به حال هواپیماها و موشك هایی كه در این لحظه از آسمان عبور كنند! برحسب قدرت فرستنده ها، می توان همچنین سیستم های راهنمای الكترونیكی، رادارها و دیگر دستگاه های رادیویی این موشك ها و فضاپیماها را كاملاً مختل و یا آنها را به سادگی «كباب» كرد!
از دیگر سو، به لطف آنتن مجازی تشكیل شده از امواج فوق كوتاه، این امكان نیز پدید می آید كه پوسته زمین تا اعماق بسیار زیاد اسكن و به نوعی رادیوگرافی شود. بدین ترتیب، نظامیان آمریكایی با افتخار تمام مدعی اند كه به كمك «هارپ» دیگر هیچ كشوری قادرنخواهد بود پایگاه های مخفی زیرزمینی خود را كه پناهگاه سلاح های هسته ای هستند، پنهان نگاه دارد... طبق تحقیقات كارشناسان تسلیحاتی آمریكا، همچنین می توان با زیردریایی هایی كه در اعماق آب در دورترین نقاط اقیانوس ها سیر می كنند، ارتباط برقرار كرده، هر نوع موشك یا هواپیمایی - حتی هواپیماهای «فریتو» - را كه وارد فضای هوایی آمریكا شوند، ردیابی و یا نابود كرد. هدف نهایی، ایجاد یك سپر محافظ كلی است كه قادر باشد اهداف دشمن- اعم از هسته ای یا متعارف- را از یكدیگر متمایز ساخته، به شیوه ای متناسب به آنها «بپردازد». و بالاخره، هدف «هارپ» به ویژه جلوگیری از برقراری كلیه ارتباطات رادیویی و ماهواره ای دشمنان در منطقه ای مشخص است. علاوه بر این، با تحقق این پروژه، صاحبان آن خواهند توانست سیستم ارتباطاتی خود را به سیستمی تقریباً غیرقابل نفوذ مبدل سازند.
استفاده از امواج و خواص الكترومغناطیسی آنها سلاحی است كه به شكلی وحشتناك مؤثر واقع می گردد. دكتر «روزالی برتل» تاكید دارد كه آمریكایی ها آزمایشات خود پیرامون این گونه تسلیحات را از چهل سال پیش پنهان از دید همگان و با نادیده شمردن كنوانسیون های بین المللی آغاز كرده اند. بدینسان، پروژه های متعددی شكل گرفته است كه عبارتند از: «آرگوس» (1958، Argus)، «استارفیش» (1962، Starfish)، «سولار پاورساتلایت» (1968و 1967، Solar Power Satellite)، «اسپیس شاتل اكسپریمنتز (1985، Space Shuttle Experiments)، «مایتی اوكز» (1986، Mighty Oaks) و یا «دیزرت استورم» (1991، Desert Storm).
در تمامی این پروژه ها، به دلایل و بهانه های گوناگون چون قطع ارتباطات دشمن، سلاح های پلاسمایی و...، هدف جز بازی با یونوسفر و یا برخی امواج نبوده است. بنابراین، «هارپ» آخرین فصل این پروژه هاست. آمریكایی ها حتی قصد دارند شبكه ای واقعی از ایستگاه های مشابه «گاكونا» در سراسر جهان پدید آورند و بدین گونه، نوعی سپر قابل تغییر برحسب اوضاع و احوال و شرایط برای خود برقرار سازند و بسیاری از دیگر قدرت ها نیز همین سودا را در سرمی پرورانند. در راستای این هدف است كه می بینیم مجموعه های تحقیقاتی دیگری پیرامون یونوسفر، ازجمله در پورتوریكو، نروژ (ترومسو)، پرو (خیكاماركا)، روسیه (در نزدیكی مسكو) و یا «نیژنی نوگورود» در اوكراین یا تاجیكستان به وجود آمده است.
بدینسان، مشاهده می كنیم كه در پس این پروژه تحقیقاتی به ظاهر ساده «هارپ» سلاحی مخوف نهفته است، و این سلاح مخوف چنین امكانی را فراهم می آورد كه برحسب باند فركانس به كار گرفته شده (بسیار بلند و یا فوق كوتاه)، تاثیرات خاصی- مانند كاوش در اعماق زمین از طریق اسكن آن، قطع كلیه ارتباطات هرتزی (جنگ خلیج فارس در سال 1991)، تغییر رفتار انسانی (جنگ خلیج فارس، افغانستان)، تغییر آب و هوا، «ذوب» هرگونه دستگاه پرنده در آتمسفر (جنگ ستارگان)، ایجاد زمین لرزه ها و توفان های ویرانگر، انفجارات قدرتمند در ارتفاعات (جنگ خلیج فارس)- از فاصله دور بر محیط زیست گذارده شود. نظامیان پنتاگون بر این ادعا هستندكه قدرت انتقال این سیستم بسیار زیاد و تا بدان حد است كه یونیزاسیون لایه های فوقانی آتمسفر را برمی انگیزد و آن را به آینه ای بازتاب دهنده مبدل می سازد، و بدین گونه است كه با استفاده از این پدیده امكان برقراری ارتباط با واحدهای دریایی و هوایی فراهم می آید.

آنچه كه نظامیان نمی گویند
یكی دیگر از زمینه های اجرایی« هارپ» كه بسیار نگران كننده می نماید، سلاح روانی- الكترونیك» است. در سال 1952، دكتر «خوزه دلگادو» استاد دانشگاه «ییل» آمریكا، به این مهم دست یافت كه می توان با قرار دادن افراد در معرض برخی فركانس ها و انواع موج ها، بر رفتار احساسی آنها تأثیر گذارد. دانشمندانی چون «دلگادو» و دكتر «رابرت بكر» بدین ترتیب موفق گردیدند ثابت كنند كه دو موج در كنار یكدیگر قرار داده شده كه فركانس یكی از آنها تغییر یافته باشد، اثراتی به بار می آورند كه براساس آنها می توان عملكردهای مغزی عمیق انسان را از فاصله دور تحت كنترل درآورد، و نتایج آن نیز «بسیار محسوس» خواهد بود.
در واقع، برخی امواج بسیار كوتاه (حدود 7 هرتز) می توانند سبب پیدایش عناصری شیمیایی در مغز گردند كه «طیف وسیعی از پاسخ های احساسی و یا عقلانی» را برمی انگیزند. و این، برنامه پنهان برخی قدرت ها از جمله سركردگان نظامی آمریكاست كه اربابانی «خودخوانده»اند و تلاش دارند تا از طریق نسلی تازه از سلاح های روانی- الكترونیك موسوم به «میلیترویو»، میدان الكترو مغناطیسی قدرتمندی را- كه به كمك سیستم «هارپ» و برحسب نیاز تغییر یافته است- انتقال دهند. هدف، خنثی كردن نیروهای دشمن و یا كنترل كامل بر مردم بدون اطلاع آنهاست.
از دیگر سو، به لطف تلاش های «بلاكمن» و «رزی ادی» می دانیم كه امواج انتقالی تغییراتی در فشار خون پدید آورده، سبب تغییر جریانات یون های كلیسم، پتاسیم و سدیم می گردند. این جریانات با عبور از جداره های سلولی سیگنال هایی میكروالكتریك به وجود می آورند كه در سیستم عصبی پخش گردیده، مغز را از آنچه در اطرافمان می گذرد، مطلع می سازند. بدینسان، مغز پس از آگاهی از اطلاعات به نوبه خود سبب واكنش یك ماهیچه، اتخاذ یك تصمیم و بروز یك احساس و یا حتی یك بیماری می گردد. علاوه بر این، این امواج PH خون را تغییر داده و سیستم ایمنی بدن را تضعیف می كنند.
به این ترتیب، اگرچه پروژه مزبور به داستان های تخیلی بیشتر شباهت دارد، اما جامعه ای «روانی- متمدن» پدید می آورد كه می توان با قرار دادن اعضای آن در معرض امواج الكترومغناطیسی، آنها را به اطاعت از یك «صدا» وادار ساخت. همانطور كه می دانیم، سركردگان نظم نوین جهانی به دو گروه تقسیم شده اند: در وهله نخست، بانكداران جهان و آژانس های سیاسی و مذهبی كه خواستار كنترل مطلق بر اقتصاد جهان از طریق پول جهانی و منابع طبیعی هستند، و سپس نظامیان و سرویس های مخفی كه با دانشمندان تكنولوژی همدست و متحدند.
در اواسط سال های دهه 1970، «زبیگنیو برژینسكی» رئیس شورای امنیت ملی در دوران ریاست جمهوری «جیمی كارتر»، چنین پیش بینی كرد كه تكنولوژی كنترل افكار و مدیریت جامعه بتدریج ظاهر خواهد گردید. این جامعه گروهی از زبدگان را هدایت خواهد كرد كه برای دستیابی به اهداف خود از هیچ كوششی، از جمله بهره گیری از ابزار تكنولوژیك، تأثیر بر مردم و نظارت و كنترل كامل بر جامعه، فروگذار نخواهند بود.
تمامی این حقایق در كتاب «فرشتگان این هارپ را نمی نوازند» آمده است. در سال 1997، «نیك بگیش» یكی از دو نویسنده كتاب در مصاحبه ای كه در سایت «لیدینگ اج نیوز» انتشار یافت، اظهار داشت كه نمایندگان پروژه «هارپ» طرح هایی را تدارك می بینند كه از مردم پنهان نگاهداشته شده، اما به كار نظامیان خواهد آمد. وی بر اساس مقاله ای از «واشنگتن پست» خاطر نشان كرد كه مقصد 40 درصد بودجه تجهیزات نیروی هوایی آمریكا پروژه های مخفی است و افزود: «این پروژه ها آنقدر مخفی هستند كه كنگره آمریكا حتی نمی داند بر كدام پایه استوارند!»
از سال 1964، توجه نظامیان به گونه ای خاص به استفاده از امواج معطوف گردید. در همین زمان بود كه دانشمندانی چون «رزی ادی» و «با وین» كشف كردند كه یك فركانس 450 مگاهرتزی كه به 16 هرتز تغییر یافته باشد، شیمی مغز مرغ ها و گربه ها را مختل می سازد. برای ارتش ها كاملاً بارز بود كه تجربه این امواج بر مجموع پستانداران می تواند سلاحی وحشتناك و بسیار مؤثر باشد.
سلاح های نوترونی به سه دسته تقسیم می شوند: سلاح های مرگبار با پرتوهای الكترومغناطیسی، سلاح های غیرمرگبار با هدف خنثی سازی موقت افراد كه در تظاهرات های خشونت بار قابلیت استفاده دارد، و سلاح های القاكننده ذهنی یا كنترل رفتار.
كارشناسان استراتژی پنتاگون قاطعانه با استفاده از اینگونه روش ها موافقت دارند. این را در نشریه داخلی «انقلاب در امور نظامی» (مؤسسه تحقیقات استراتژیك- كالج جنگ ارتش آمریكا) كه در دسترس عموم قرار ندارد، می خوانیم: «ارزش های ما تغییر می كنند و آفاق تازه ای به روی تكنولوژی گشوده می شود. مدت زمانی پیش، به هنگام جنگ سرد، عملیات و تسلیحات روانی هنوز در مراحل ابتدایی خود قرار داشت. اما، اكنون كه پا به عصر الكترونیك و بیوالكترونیك می گذاریم، لازم است در مرزهای روانی و اخلاقی كه با ممنوع ساختن هرگونه تكنولوژی كه بتواند روح و روان دشمنانمان را، چه در داخل و چه در سطح بین المللی، به بازی بگیرد برای خود در نظر گرفته ایم، بازنگری كنیم... بلافاصله كه امكان آن فراهم آید، شركت های خصوصی و یا نیمه خصوصی را به بهره برداری از یك تكنولوژی مناسب تشویق خواهیم كرد. به همین ترتیب، می توانیم به كمك انواع تسلیحات جدید مانند سلاح های میكروبی فلج كننده، سلاح های روانی- تكنولوژی پیشرفته و... وارد عمل شویم!»
اما، واقعیت گاه از بهترین فیلم های تخیلی نیز فراتر می رود. روس ها و آمریكایی ها از هنگام برقراری پایگاه های خود در نقاط مختلف كره زمین، مشتركا به استفاده از تكنولوژی «هارپ» پرداخته اند. این دو قدرت بزرگ كه به ظاهر علیه یكدیگر عمل می كنند، پیوسته به مبادله نتایج تحقیقات علمی خود پرداخته اند.
برخی تحلیلگران معتقدند كه «هارپ» هیچ چیز پنهان در خود ندارد، چرا كه اطلاعات پیرامون آن در اینترنت نیز انتشار یافته است. مدافعان «هارپ» همچنین مدعی اند كه «گاكونا»- كه در نزدیكی قطب واقع است- نمی تواند زیانی را كه مخالفانش ادعا می كنند، به كره زمین وارد آورد. آنها حتی می گویند كه ایستگاه «گاكونا» به هیچوجه به یك پایگاه نظامی نمی ماند، چرا كه هیچگونه تأسیسات امنیتی، حصار یا سگ های محافظ و محافظان مسلح در آن دیده نمی شود.
در واقع، هركس می تواند به منطقه آنتن ها نفوذ كند و در وهله نخست همه چیز شفاف به نظر می رسد. اما، اگر هدف از این شفافیت ظاهری پنهان ساختن جنبه حقیقی «هارپ» باشد، چه؟ پایگاه «گاكونا»، محل تولد «هارپ»، امروز به یك ویترین تكنولوژیك تبدیل شده است و شعبات گوناگونی در خاك روسیه و آمریكا دارد. از دیگر سو، سیستم فرستنده «هارپ» به راحتی قابل انتقال به وسیله كامیون ها و یا هواپیمای بزرگ نظامی است.
درواقع، عملیات «درهای باز» گاكونا هیچ چیز را ثابت نمی كند، چراكه استفاده از فیزیك كوانتومی را فاش نمی سازد.
 
فجایع طبیعی یا حمله نظامی؟
اتحاد شوروی سابق و آمریكا از سال های 1950 تمامی توجه خود را معطوف آتمسفر ساختند. دانشمندان این دو قدرت متوجه شده بودند كه ارسال امواج یونیزه كننده بسیار قوی امكان تغییر آب و هوا را فراهم می آورد. در اواسط دهه 1970، مهندسان شوروی تمامی تلاش خود را برای دستكاری یونوسفر به كار گرفتند و فرستنده قدرتمند خود را به كار انداختند. بدینسان، مردم آلاسكا زمستانی به طور استثنایی گرم را پشت سر گذاردند، برای نخستین بار در میامی و جزایر باهاما كه عملاً در خط استوا قرار دارند، برف بارید، و شوروی نیز از زمستانی ملایم بهره مند گردید.
ایجاد نوعی آب و هوا در یك منطقه و یا یك كشور صرفاً با كاهش احتمال آن در منطقه ای دیگر میسر می گردد. در سال 1973، هندوراس كشور آمریكا را متهم كرد كه با دزدیدن باران و تغییر مسیر توفان «فی فی» با هدف نجات صنعت جهانگردی خود، این كشور را با خشكسالی عظیمی روبرو ساخته است. این توفان خساراتی به بار آورد كه در تاریخ هندوراس بی سابقه بود! السالوادور نیز اتهاماتی مشابه به آمریكا وارد آورد، و ژاپن مدعی شد كه با ایجاد توفان در «گوام»، باران لازم برای ادامه حیاتش را دزدیده اند. در این حال، (زیمبابوه كنونی) و اسرائیل به دزدیدن باران كشورهای همسایه متهم شدند. طبق شایعات، دگرگونی عظیم آب و هوایی سال های 83-1982 ناشی از پدیده «ال نینو» در اقیانوس آرام نیز براثر اقدامات شوروی در یونو سفر پدید آمد. اما، به شكلی شگفت انگیز بازگشت «ال نینو» پس از آن تأثیراتی مشابه برجای نگذارد.
در دسامبر 1975، «هوارد بندیكت» خبرنگار آسوشیتدپرس، در گزارشی پیرامون جنگ آب و هوایی باعنوان «آب و هوا، سلاحی مخفی؟»، درمورد علت تكذیب وجود چنین سلاح هایی از سوی سخنگویان آمریكایی و روس نوشت: «اگر آنها اعتراف كنند كه از سلاح های برتر آب و هوایی برخوردارند، تصور واكنش مردم چندان دشوار نخواهد بود. چراكه، كمترین ناهنجاری آب و هوایی آنها را به این فكر می اندازد كه: جنگ است!»
و البته، نگران نكردن افكار عمومی یك اولویت است و رسانه های تحت كنترل كشورها در این راستا بسیار می كوشند. در فرانسه كه سانسور درمورد پدیده های آب و هوایی كامل است، تنها یك نویسنده- «ژان مارك فیلترمن» كتابی درمورد جنگ آب و هوایی به نگارش درآورد كه «سلاح های تاریكی» نام دارد. «ژان موسی برتبرگ»، خبرنگار هفته نامه «و.اس.د» نیز این شهامت را یافت كه بنویسد: «سرویس های مخفی به دنبال تخیلات خود می روند. توفان های دسامبر1999 پدیده ای طبیعی بود یا حمله تروریستی؟» این روزنامه نگار در تحقیقاتی پیرامون سرویس های ویژه و نظامی مختلف آمریكا در سال 1970 فاش ساخت كه «زبیگنیو برژینسكی» در كتابی پیرامون كنترل وضعیت آب و هوا تحت عنوان «بین دونسل»، پرده از برنامه نظامی جنگ مخفی جدید آمریكا برداشته است. جنگی نامرئی با هدف نابودی بخش های مختلف تولید در كشورهای رقیب: «تكنیك های تغییر آب و هوا می تواند در راستای ایجاد دوران های طولانی خشكسالی و یا بارانی به كار رود.» سلاحی خاموش برای جنگی بی صدا!
 
كنترل افكار
دانشمندان می گویند، نظامیان هنوز در مراحل تجربی كارهای خود قرار دارند، اما در همین حد نیز نتایج بدست آمده بسیار «نویدبخش» است. نشریه «دیفنس نیوز»، ارگان نظامی رسمی آمریكا (شماره 19، مورخ 13 آوریل 1992) پیرامون جنگ خلیج فارس و عملیات «توفان صحرا» در سال 1991 نوشت: ایالات متحده در میدان نبرد سلاحی الكترومغناطیسی (EMP Weapon) به كار گرفت كه هدفی دوگانه داشت: قطع هرگونه ارتباط رادیویی دشمن، و تأثیری وحشتناك در زمینه جنگ روانی! بدین ترتیب، بهتر می توان درك كرد به چه دلیل ده ها سرباز عراقی بدون جنگیدن خود را تسلیم كردند.
دیگر شكل بكارگیری تكنولوژی چند منظوره «هارپ»، انتقال مقادیر بسیاری انرژی بدون استفاده از كابل است، كه به عنوان مثال برای تغذیه باتری های الكتریك یك زیردریایی كاربرد دارد. اما، زمینه اجرایی دیگری نیز وجود دارد كه بسیار وحشتناك است. كافی است آزمایشات مخفی و وحشتناك انجام گرفته برروی سربازان بیچاره را به خاطر آوریم كه طی آنها مقادیر زیادی موادمخدر به منظور تغییر رفتار این سربازان به آنها تزریق گردید. و یا، همانطور كه در بالا بدان اشاره شد، تأثیرگذاری بر فعالیت های مغزی به كمك امواج الكترومغناطیسی. دكتر «نیك بگیچ» بی تردید تأكید می كند كه یكی از اهداف پروژه «هارپ» كاربردی كردن چنین سلاحی است. «خوزه دلگادو» و یا دكتر «رابرت بكر» موفق شده بودند نشان دهند كه امواجی از نوع امواج بسیار كوتاه(ELF) به همراه یك جریان آلترناتیو فركانس هایی را پدید می آورد كه می توان از آنها با نتایجی كاملاً ملموس استفاده كرد. بنابراین، قابل درك است كه تكنولوژی هایی از این دست برای كارشناسان استراتژی پنتاگون بسیار جذاب بنمایند.

منابع: سایت های هارپ آلاسكا، مولتی مانیا، ارت پالس، كنسپیراسیون، موندیالیزاسیون، آلترانفو، سیتی نت،ژئو لیبرتر،بیلبیت نامبرز.

 
http://www.haarp.ir/post/2

www.pcrooz.ir/post/516